Kwiaty frezje

Frezje

                                      Każdym płatkiem

                                tryskają radością

                                i flirtują zapachem,

                                z młodocianą swobodą...

                                Urzeczone kolorami

                                chwytają życie na gorąco

                                wonnymi kwiatami,

                                jedną chwilą krzepiąco...

                                Przy swoim zostają

                                porywając się do lotów

                                i uznaniem badają,

                                otchłanie duszy z obłoków...

                                                       Aleksandra Baltissen

Czy się kryje coś z poezji
w małym bukieciku frezji
 weźmy same aromaty
gdy się wznoszą ponad kwiaty
z barw subtelnych kompozycji
by powiewem romantycznym
postrzepywać pyłki smutku
odsłaniając powolutku
biel uśmiechu wśród szkarłatów
czy potrzeba poematu

by zobaczyć piękno kwiatów?

Frezje 

Każdym płatkiem

tryskają radością

i flirtują zapachem,

z młodocianą swobodą...

Urzeczone kolorami

chwytają życie na gorąco

wonnymi kwiatami,

jedną chwilą krzepiąco...

Przy swoim zostają

porywając się do lotów

i uznaniem badają,

otchłanie duszy z obłoków...

                  Aleksandra Baltissen

 Płatek  frezji

Delikatny płatek frezji

Unosi wiatr do gwiazd... Na szczycie wszystkich poezji Tam najwięcej jest wart Tu cisza, tu spokój...zmartwienie Chciałby rzec KOCHAM Wśród małych światełek znajduje ukojenie pustka...po chwili szlocha Odrzuciła go jego Pani tak szlachetna Bo już koniec ich związku Swego kroku niepewna Tak czuła z początku... Inny płatek pozostał przy niej Może i ładniejszy Lecz czy da jej więcej czy mniej? Do kochania trudniejszy... Uwiódł ją jak młodą dziewczynę Nie patrzył na nią sercem, żył chwilą Prawdopodobnie zrobi jej krzywdę Przywoła pająka i zniknie Wtedy uwięziona w sieci samotności będzie O wolności już nie pomarzy Nie ruszy się stąd- on znajdzie ją wszędzie Zapadnie się pod ziemię...lub na słońcu się usmaży Ten, którego porzuciła Nie pomoże już jej powstać Tylko się zauroczyła Wcześniej tak łatwo było się rozstać... On będzie żył sam w swojej miłości Ona przepadnie, zmarnieje Z czasem ktoś inny się o niego zatroszczy I to co było, będzie tylko złym wspomnieniem

Marta89

Świat frezji...

Świat frezji? to zapachu tęcza,

to kolor ciepły, jedwabisty,

akordów bukiet, nut naręcza

i spojrzeń miękkich jasne listy.

Świat frezji? jest jak dobra dotyk,

jak wiara z jej niezwykłą siłą,

to jaskółczego lotu gotyk

i miłość, którą się wyśniło.

Świat frezji? to artyzmu przejaw,

gdy Ogrodnika coś natchnęło

to szczęście, radość i nadzieja,

prawdziwe, małe arcydzieło.

Świat frezji? to marzenia o tym,

że szczęście musi nadejść w końcu

i choć niekiedy są kłopoty,

to zawsze warto iść ku słońcu!

Marcin Urban